Przeciwwskazaniami do zastosowania leku Relanium są: uczulenie (nadwrażliwość) na substancję czynną, inne benzodiazepiny lub którykolwiek z pozostałych składników pomocniczych leku; nadmierne osłabienie mięśni (nużliwość mięśni); ciężka niewydolność oddechowa; zespół bezdechu sennego; ciężka niewydolność wątroby.
Pyralgina 500 mg co to jestDawkowanie Pyralgina 500 mgMożliwe skutki uboczneInterakcje z alkoholemPyralgina w ciążyPyralgina a karmienie piersiąŚrodki ostrożnościInterakcje z innymi lekamiPyralgina 500 mg co to jestPyralgina to lek przeciwbólowym i przeciwgorączkowym dostępnym w aptekach bez recepty. Nie podlega refundacji. Występuje w postaci tabletek 500 mg w opakowaniach zawierających:6 sztuk,12 sztuk,20 sztuk,50 czynną zawartą w tabletkach jest metamizol sodowy. Saszetki zawierają natomiast metamizol magnezowy. Obydwa leki mają te same właściwości farmakologiczne. Wykazują działanie przeciwbólowe, przeciwgorączkowe oraz spazmolityczne. Mechanizm działania metamizolu nie został dokładnie poznany. Prawdopodobnie działa za pośrednictwem ośrodkowego oraz obwodowego układu nerwowego. Maksymalne stężenie leku w organizmie osiągane jest po 1,2-2 godzinach od 500 mg bywa porównywana z paracetamolem. Choć oba preparaty mają działanie przeciwbólowe, to paracetamol jest łagodniejszy i powinien być stosowany w bólach o mniejszym nasileniu. Pyralgina ma znacznie mocniejsze działanie i przeznaczona jest dla dorosłych i młodzieży powyżej 15 lat. W przypadku kobiet w ciąży i matek karmiących jest skład preparatu1 tabletka Pyralgina zawiera 500 mg metamizolu sodowego jednowodnego. Substancje pomocnicze: skrobia ziemniaczana, żelatyna, magnezu do stosowaniaNa co pomaga Pyralgina? Preparat stosuje się, gdy pacjent odczuwa bóle o dużym nie stosować tego lekuUlotka wskazuje także przeciwwskazania odnośnie stosowania preparatu. Nie powinny go przyjmować osoby:nadwrażliwe na metamizol i pozostałe pochodne pirazolonu i pirazolidyny lub też na substancje pomocnicze,cierpiące na zespół astmy analgetycznej lub ze zdiagnozowaną nietolerancją na leki przeciwbólowe, która objawia się pokrzywką, obrzękiem naczynioruchowym, skurczem oskrzeli lub inną reakcją anafilaktoidalną na paracetamol, salicylany i inne nieopioidowe leki przeciwbólowe (w tym NLPZ),z ostrą niewydolnością nerek lub wątroby,z ostrą porfirią wątrobową,chorujące na wrodzony niedobór G-6-PD,z zaburzeniami czynności szpiku kostnego i zmianami w morfologii krwi – agranulocytozą, niedokrwistością, leukopenią,kobiety w trzecim trymestrze ciąży,osoby stosujące leki, w których substancja czynna to pochodna pirazolonu lub Pyralgina 500 mgPreparat mogą stosować osoby dorosłe i młodzież powyżej 15 roku życia o masie ciała przekraczającej 53 kg. Lek należy przyjmować doustnie, podczas posiłku lub bezpośrednio po nim. Tabletki należy popić odpowiednią ilością Pyralgina zależy do nasilenia się przyjmowanie 1 - 2 tabletek lub zawartości saszetek maksymalnie 4 razy na dobę. Pomiędzy kolejnymi dawkami trzeba zachować 6-8 godzin dawka jednorazowa wynosi 1000 mg metamizolu (2 tabletki lub 2 saszetki), a maksymalna dawka dobowa - 4000 mg (8 tabletek lub 8 saszetek).Należy stosować najmniejszą ilość leku, która pozwala na opanowanie zaczyna działać Pyralgina?Pierwsze efekty działania można zaobserwować między 30 a 60 minut od po upływie 3-5 dni stosowania nie nastąpi poprawa lub objawy nasilą się, trzeba niezwłocznie skonsultować się z powinno się przyjmować leku dłużej niż 7 grupy pacjentówPacjenci w podeszłym wieku, ze zmniejszoną wartością klirensu kreatyniny oraz osłabieni powinni stosować mniejszą dawkę preparatu z uwagi na ryzyko wydłużenia czasu eliminacji produktów jego metabolizmu z osób z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby eliminacja leku jest wolniejsza. Przy krótkotrwałym przyjmowaniu nie ma konieczności modyfikacji dawki, jednak nie zaleca się wielokrotnego stosowania dużych dawek w tej grupie pacjentów. Ponadto nie są dostępne wystarczające dane o długotrwałym stosowaniu metamizolu wśród tych nie jest wskazany dla dzieci poniżej piętnastego roku życia ze względu na dużą zawartość substancji zbyt dużej ilości preparatuJeżeli dojdzie do zażycia większej ilości leku, niż jest to zalecane, należy jak najszybciej skontaktować się z lekarzem. Nie istnieje specyficzna odtrutka na metronidazol, dlatego niezbędne może być wdrożenie leczenia objawowego i podtrzymującego. Przedawkowanie Pyralgina może dawać następujące objawy:pobudzenie psychoruchowe,zaburzenia świadomości,zawroty głowy,szumy uszne lub zaburzenia słuchu,śpiączkę,zaburzenia rytmu serca, drgawki toniczno-kloniczne, spadek ciśnienia tętniczego,objawy ze strony układu pokarmowego – wymioty, bóle brzucha, nadżerki błony śluzowej żołądka i dwunastnicy, krwawienia, perforacje,uszkodzenie komórek wątrobowych,śródmiąższowe zapalenie nerek,alergiczny skurcz oskrzeli,wysypkę, pokrzywkę, obrzęk,złuszczające zapalenie oraz toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka,zaburzenia widoczne w badaniach krwi, np. uszkodzenie szpiku ze spadkiem liczby białych krwinek (leukopenia lub agranulocytoza), spadkiem liczby płytek krwi (małopłytkowość) lub niedokrwistością aplastyczną,czerwony kolor moczu - po zażyciu bardzo dużych skutki uboczneSkutki uboczne Pyralgina tabletek oraz saszetek występują z niewielką częstotliwością. Niemniej należy zachować czujność i w przypadku ich wystąpienia zasięgnąć pomocy lekarskiej. Ulotka wymienia, że niezbyt często pojawiają się następujące skutki uboczne:wysypka polekowa,reakcje hipotensyjne,krytyczne zmniejszenie ciśnienia krwi bez objawów nadwrażliwości – w przypadku bardzo wysokiej które występują rzadko, są:leukopenia,reakcje anafilaktoidalne lub anafilaktyczne,wysypka (np. plamkowo-grudkowa),mniej nasilone reakcje w postaci zmian na skórze i w obrębie błon śluzowych: świąd, obrzęk, pokrzywka, zaczerwienienie, pieczenie,duszność,rzadziej - zaburzenia żołądka i reakcje mogą przybrać cięższą formę przebiegającą z uogólnioną pokrzywką, ciężkim skurczem oskrzeli, obrzękiem naczynioruchowym, spadkiem ciśnienia tętniczego, zaburzeniami rytmu serca, a nawet rzadko odnotowano występowanie objawów takich, jak:agranulocytoza (także prowadząca do śmierci),małopłytkowość,nagłe pogorszenie czynności nerek - w niektórych przypadkach może rozwijać się białkomocz, skąpomocz lub bezmocz oraz ostra niewydolność nerek,śródmiąższowe zapalenie nerek,astma analgetyczna, napady astmy,zespół Stevensa-Johnsona,toksyczne martwicze oddzielanie się skutki uboczne preparatu występują z nieznaną częstością. Wśród nich znajdują się:niedokrwistość hemolityczna oraz aplastyczna,bóle i zawroty głowy,dolegliwość ze strony układu pokarmowego: bóle brzucha, nudności, wymioty, biegunka, podrażnienie żołądka,suchość błony śluzowej jamy ustnej,uszkodzenie wątroby,uszkodzenie szpiku (także śmiertelne),wstrząs uprzedza, że w przypadku przyjęcia bardzo dużych dawek leku może dojść do zabarwienia moczu na czerwono. Ponadto u osób z niedoborem G-6-PD lek wywołuje hemolizę z alkoholemPołączenie Pyralginy z alkoholem może powodować zmiany stężeń obu substancji lub ich metabolitów w organizmie pacjenta. Między substancjami zachodzi umiarkowana interakcja – picie alkoholu może nasilać ryzyko krwawień z układu pokarmowego oraz zaburzeń czynności nerek, jakie towarzyszy przyjmowaniu leków z grupy NLPZ. Zgłaszano przypadki pacjentów, u których pojawiła się ostra niewydolność nerek po nadużywaniu napojów wyskokowych i przyjęciu NLPZ. Dlatego też należy powstrzymać się przed piciem alkoholu podczas stosowania w ciążyZasadniczo nie powinno się przyjmować leku przez cały okres ciąży. Jednak w wyjątkowych sytuacjach, jeśli nie ma innego sposobu leczenia, w pierwszym i drugim trymestrze dopuszcza się stosowanie pojedynczych dawek. W trzecim trymestrze Pyralgina jest całkowicie przeciwwskazana. Może spowodować zaburzenia czynności nerek i zawężenie przewodu tętniczego płodu. W przypadku omyłkowego przyjęcia metamizolu przez kobietę ciężarną w 3 trymestrze konieczne jest skontrolowanie płynu owodniowego i przewodu tętniczego za pomocą badań USG i echa a karmienie piersiąProdukty pochodzące z rozkładu metamizolu przenikają do mleka kobiecego w znacznych ilościach. Mogą zatem stanowić ryzyko dla karmionego piersią dziecka. Z tego względu kobiety nie powinny przyjmować Pyralginy w okresie karmienia. Jeśli lek podany będzie jednorazowo, matce zaleca się zbieranie i wylewanie pokarmu 48 godzin po przyjęciu ostrożnościW 1 tabletce Pyralgina znajduje się 34,5 mg sodu, co odpowiada 1,7 % maksymalnej zalecanej ilości sodu na dobę u osób 1 saszetce znajduje się poniżej 23 mg (1 mmol) sodu – preparat w tej postaci jest uznawany za „wolny od sodu”. Ponadto granulat zawiera 0,04 wymiennika węglowodanowego, a także żółcień pomarańczową (E110), która może wywoływać reakcje alergiczne u niektórych stosowania preparatu zdarzały się przypadki reakcji anafilaktycznych. Mogą one stanowić nawet zagrożenie dla życia. Należy niezwłocznie odstawić lek i wezwać pomoc medyczną, jeśli pojawią się następujące objawy:ciężki skurcz oskrzeli,obrzęk twarzy, języka, warg i/lub gardła, mogący powodować trudności w oddychaniu lub połykaniu,świąd, pokrzywka, pieczenie, zaczerwienienie itp. zmiany na skórze lub śluzówkach,spadek ciśnienia tętniczego krwi, osłabienie, omdlenie (objawy wstrząsu anafilaktycznego).Osoby, które na metamizol reagują uczuleniem lub inną reakcją immunologiczną są narażone na podobną reakcję na inne pirazolony i pirazolidyny, a także inne nieopioidowe leki się zachować szczególną ostrożność podczas stosowania leku u osób z astmą lub atopią, ponieważ pacjenci z alergiami są szczególnie narażeni na wystąpienie wstrząsu przypadku zwiększonego ryzyka reakcji przypominających gwałtowne reakcje uczuleniowe leki zawierające metamizol można podawać jedynie po dokładnej analizie stosunku korzyści do ryzyka. Wówczas konieczne może być podanie preparatu pod ścisłą kontrolą lekarza oraz z zapewnieniem dostępu do pomocy jak najszybciej odstawić preparat i skontaktować się z lekarzem również, jeżeli wystąpią:objawy agranulocytozy, czyli podwyższona temperatura ciała, której towarzyszą dreszcze, trudności w połykaniu, ból gardła oraz owrzodzenia w jamie ustnej, gardle, nosie, na narządach płciowych i w odbytnicy,pancytopenia - oznaki dyskrazji krwi to np. złe ogólne samopoczucie, utrzymująca się gorączka, infekcja, krwiaki, krwawienia, bladość) – wówczas należy wykonać badania krwi i odstawić lek do czasu unormowania stanu chorego,zespół Stevensa-Johnsona lub toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka – wówczas leczenie trzeba przerwać, a pacjent już nigdy nie może stosować u których lek spowodował agranulocytozę, są w grupie wysokiego ryzyka wystąpienia podobnej reakcji na pozostałe pirazolony i powinno się przyjmować preparatu dłużej niż przez 7 dni, ponieważ prawdopodobieństwo agranulocytozy zwiększa się, jeśli metamizol jest stosowany w dużych ilościach lub przez długi czas. Ponadto substancja czynna może uszkadzać szpik kostny. Jeśli niezbędna będzie długotrwała terapia, to należy koniecznie wykonywać regularne badania morfologii może powodować reakcje hipotensyjne (obniżenie ciśnienia tętniczego krwi). Ich nasilenie może zależeć od przyjmowanej dawki. Ryzyko obniżenia ciśnienia krwi zwiększają:niewydolność serca i zaburzenia krążenia, jak np. zawał mięśnia sercowego i urazy wielonarządowe,ciśnienie skurczowe poniżej <100 mm Hgzmniejszona objętość krwi krążącej,wysoka gorączka, pacjentów z czynnikami ryzyka metamizol można stosować tylko pod ścisłym nadzorem lekarza i po dokładnym rozważeniu, czy jest to konieczne. Szczególnie w przypadku osób, u których należy bezwzględnie unikać spadków ciśnienia krwi lek można podawać jedynie kontrolując parametry hemodynamiczne. W celu zmniejszenia prawdopodobieństwa reakcji hipotensyjnych mogą być konieczne środki zapobiegawcze, jak np. wyrównanie zaburzeń przypadku pacjentów z niewydolnością wątroby lub nerek oraz osób z chorobą wrzodową żołądka i/lub dwunastnicy lek należy stosować ostrożnie i tylko przenalizowaniu stosunku korzyści do lek jest przyjmowany zgodnie z zalecanym dawkowaniem, to nie wywiera wpływu na zdolność co kierowania pojazdami i obsługiwania maszyn. Natomiast w przypadku stosowania większych dawek może dochodzić do osłabienia tych zdolności – wówczas należy powstrzymać się od wykonywania czynności wymagających skupienia i z innymi lekamiMetamizol wchodzi w interakcje z niektórymi środkami farmakologicznymi:nasila działanie doustnych leków przeciwcukrzycowych, preparatów przeciwzakrzepowych będących pochodnymi kumaryny, fenytoiny oraz sulfonamidów przeciwbakteryjnych,może nasilać hemotoksyczność metotreksatu, zwłaszcza u osób w podeszłym wieku – nie powinno się przyjmować tych leków jednocześnie,może powodować spadek stężenia cyklosporyny w surowicy krwi – przy terapii skojarzonej może być konieczne dostosowanie dawki,może obniżać wpływ kwasu acetylosalicylowego na agregację trombocytów – przy jednoczesnym podawaniu należy zachować szczególną ostrożność, jeżeli kwas acetylosalicylowy jest stosowany ze względów kolei działanie metamizolu może być osłabiane przez barbiturany, a wzmacniane przez inhibitory przyjmowany łącznie z chlorpromazyną może spowodować ciężką hipotermię. Pochodne pirazolonu mogą wchodzić w interakcje z kaptoprylem, litem i triamterenem, a także wpływać na skuteczność środków obniżających ciśnienie i środków moczopędnych. Metamizol należy pochodnych pirazolonu, jednak nie wiadomo, czy również powoduje takie na terenie Polski: Zakłady Farmaceutyczne "Polpharma" artykuł ma charakter informacyjny i nie może zastąpić przeczytania ulotki leku ani wizyty u lekarza. Zawsze przed użyciem zapoznaj się z treścią ulotki dołączonej do opakowania bądź skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą, gdyż każdy lek niewłaściwie stosowany zagraża Twojemu życiu lub zdrowiu.
W przypadku konieczności podawania leków w kroplówce i niemożności ich bezpośredniego podania choremu, wykorzystuje się najczęściej roztwory fizjologiczne soli (0,9 proc.) lub glukozy (5 proc.), do których wstrzykuje się wymagany lek przed wlewem kroplówki do organizmu.
Jakie jest samopoczucie po operacji? Gdy znieczulenie przestanie działać, zaczniesz odczuwać ból wokół rany. Będzie on silniejszy lub słabszy - w zależności od tego, jaki jest twój indywidualny próg bólu, czy byłaś zdrowa i sprawna fizycznie, czy miałaś już "cesarkę" (jeśli tak, będziesz prawdopodobnie mniej obolała). Niektóre mamy już po kilku godzinach wstają bez problemu i nie odczuwają większych dolegliwości. Inne czują się bardzo źle przez kilka dni. Jeśli miałaś znieczulenie zewnątrz-oponowe, przez kilka godzin po operacji będziesz dostawać niewielkie dawki środków przeciwbólowych przez cewnik, który przed zabiegiem umieszczono ci na plecach. Jeśli operowano cię w znieczuleniu ogólnym, otrzymasz odpowiednie leki w kroplówce lub zastrzyku. Potem w razie potrzeby poproś o środek przeciwbólowy w czopku. Nie martw się, lekarz dobierze go tak, by zmniejszyć twoje dolegliwości, ale nie zaszkodzić dziecku. Jakie mogą być skutki znieczulenia? Kobiety po znieczuleniu zewnątrz- oponowym w pierwszych dniach po porodzie skarżą się niekiedy na silny ból głowy. Inne narzekają na bóle pleców, a także mrowienie i drętwienie nóg. Dzieje się tak, zwłaszcza jeśli środek znieczulający dostał się do płynu rdzeniowego zamiast do przestrzeni nadtwardówkowej. Jeśli miałaś znieczulenie ogólne, po wybudzeniu mogą męczyć cię nudności i wymioty, a także ból głowy i gardła. Będziesz czuła się mocno osłabiona. Po operacji w płucach zalega wydzielina. Lekarze zalecą ci więc odkaszliwanie lub energiczne wydmuchiwanie powietrza, by ją usunąć (inaczej mogłaby spowodować zapalenie płuc). Niestety, kaszel powoduje bolesne napinanie brzucha i świeżej rany pooperacyjnej. Lepszą metodą jest wciąganie brzucha, a następnie gwałtowny wydech z głośnym "pfuuuf". Pomaga to też w uwolnieniu organizmu od środków znieczulających. Kiedy będzie można wstać? Im szybciej, tym lepiej. Zacznij od poruszania stopami. Kręć kółka w różnych kierunkach. To uruchomi krążenie w nogach. Po sześciu-ośmiu godzinach po operacji powinnaś wstać i zrobić kilka kroków. To ważne, bo pomaga zapobiec zakrzepom i zatorom naczyniowym. Oczywiście nie próbuj tego sama, bo może ci się zakręcić w głowie i możesz upaść. Poproś o pomoc położną. Najpierw usiądź i dopiero po odczekaniu dłuższej chwili spróbuj wstać. Pierwsze kroki mogą być bolesne, ale to minie. Staraj się nie garbić (na początku możesz to robić odruchowo). Nie bój się! Szwy się nie rozejdą, a w pozycji wyprostowanej wbrew pozorom będzie ci wygodniej i nie będziesz czuła bólu. Kiedy pierwszy raz można iść do toalety? Gdy tylko będziesz gotowa stanąć na nogi, położna usunie cewnik moczowy, który do tej pory opróżniał twój pęcherz. Od tej pory możesz normalnie korzystać z toalety. Jeżeli na początku będziesz miała trudności z oddaniem moczu, odkręć kran w łazience. Odgłos cieknącej wody powinien ci pomóc. Niektóre mamy po cesarskim cięciu mają problemy z wypróżnieniem. Gdy będziesz mogła już normalnie jeść (zwykle w trzeciej dobie), uzupełnij swoją dietę suszonymi śliwkami lub rodzynkami. Zawierają one dużo błonnika i zapobiegają zaparciom. Jeśli jednak sprawa będzie się przedłużać, poproś położną o czopek przeczyszczający. Pamiętaj jednak, że na ponowne uruchomienie pęcherza i pobudzenie prawidłowego funkcjonowania jelit najlepsze jest jak najszybsze wstanie z łóżka i krótkie spacery oraz picie dużej ilości płynów, najlepiej ciepłej wody. Jak się goi rana po cięciu? Już od trzeciej doby po operacji możesz normalnie kąpać się pod prysznicem. To nie przeszkodzi w gojeniu się rany. Blizna może cię pobolewać, a później swędzieć przez kilka tygodni. Dolegliwości jednak będą się stopniowo zmniejszać Staraj się nosić obszerne rzeczy, które nie będą urażać blizny (majtki typu bikini wrzuć na razie na dno szuflady). Jeśli czujesz ból w czasie kaszlu, kichania czy śmiechu, przyciśnij brzuch miękką poduszką. To powinno przynieść ci ulgę. W przyspieszeniu procesu gojenia może pomóc naświetlanie lampą solux i homeopatyczne preparaty z arniki. Gdyby trzeba było, możesz potem osuszyć to miejsce suszarką do włosów. Jeśli wszystko się ładnie goi, nie musisz stosować żadnych płynów ani kremów antyseptycznych. Blizna stopniowo zblednie, z czerwonej stanie się różowa, a w końcu nieco jaśniejsza niż twoja skóra, niemal niewidoczna pod włosami łonowymi. Jeżeli jednak zauważysz, że rana robi się zaczerwieniona, opuchnięta, bardziej bolesna, sączy się z niej wydzielina lub ropa albo masz gorączkę, jak najszybciej skonsultuj się z lekarzem. Konieczna jest kuracja antybiotykowa. Jeśli lekarz, który cię operował, użył zwykłych szwów, zdejmie je po sześciu-ośmiu dniach (niekiedy stosuje się szwy rozpuszczalne i wtedy w ogóle nie ma z tym problemu). Po miesiącu rana nie powinna ci już sprawiać większych kłopotów, choć niektóre mamy czują, że okolica blizny jest lekko odrętwiała nawet po kilku miesiącach Jakie są inne poporodowe dolegliwości? Po cesarskim cięciu macica kurczy się tak jak po porodzie siłami natury, więc i krwawienie z dróg rodnych jest podobne. Możesz odczuwać bolesne obkurczanie się macicy, która wraca do rozmiarów sprzed ciąży. Może to być przykre, zwłaszcza podczas karmienia piersią, ale to znak, że wszystko jest w porządku. Odchody połogowe, wydzielane z pochwy i przypominające krwawienie miesiączkowe, najpierw są czerwone, potem różowe, brązowe i wreszcie bezbarwne. Utrzymują się przez trzy, cztery tygodnie. Są nieco mniej obfite niż po naturalnym porodzie, zwłaszcza jeśli do cięcia doszło, zanim rozwinęła się akcja porodowa. Jeśli jednak byłyby bardzo skąpe lub w ogóle zanikły, zgłoś się do lekarza. Może to oznaczać, że doszło do zatrzymania odchodów we wnętrzu macicy i potrzebne są leki obkurczające macicę. Czy po cesarce można karmić piersią? Oczywiście. Aczkolwiek przez pierwsze dni jest to nieco utrudnione. Na pewno będziesz potrzebować pomocy w przystawieniu dziecka i znalezieniu wygodnej pozycji do karmienia. Możesz siedzieć na krześle z rękami na oparciach, a dziecko położyć na miękkiej poduszce umieszczonej na brzuchu. Możesz też poduszkę wraz z maluchem włożyć pod pachę, tak by jego nóżki nie leżały na twoim brzuchu, lecz pod ramieniem. Drugą ręką przysuń główkę do piersi i podtrzymuj ją w tej pozycji. Całkiem komfortowa jest też pozycja leżąca. Połóż się na boku (pamiętaj o wygodnym podparciu głowy) i przysuń malucha do piersi (obojgu będzie wam wygodniej, gdy ułożysz małego ssaka na poduszce). Nie martw się, gdy na początku twoje piersi wytwarzają mało mleka. Noworodek potrzebuje go naprawdę niewiele. Regularnie przystawiaj malca, a produkcja szybko się zwiększy. W trzeciej-czwartej dobie po porodzie ilość pokarmu jest największa, to tzw. nawał mleczny, a piersi wypełniają się do granic możliwości. Nie rozmasowuj ich na siłę - dziecko jest najlepszym odciągaczem (dla zmniejszenia ilości pokarmu możesz popijać szałwię). W ciągu kilku dni ilość mleka dostosuje się do potrzeb dziecka. Początkowo twoje brodawki mogą być nieco obrzmiałe i wrażliwe - to normalne, ale jeśli karmienie jest dla ciebie bolesne przez cały czas, poradź się położnej albo doradcy laktacyjnego, bo świadczy to o złej technice karmienia. Jak poradzić sobie z opieką nad dzieckiem? W większości szpitali już w drugiej dobie po operacji dziecko jest razem z mamą. Samodzielna opieka nad noworodkiem jest wprawdzie męcząca, ale bądź spokojna, poradzisz sobie! A w razie trudności zawsze możesz poprosić położną o pomoc. Oczywiście lepiej unikać noszenia ciężarów. Słodki ciężar to jednak zupełnie inna historia. Trudno przecież nie przytulić czy nie ukołysać w ramionach maleństwa, które przecież tak tego potrzebuje. Spróbuj tylko nie forsować się za nadto. Jeśli chcesz wziąć dziecko na ręce, podnoś je z poziomu stołu, wtedy wykorzystasz mięśnie ramion, a nie brzucha. Przy schylaniu się uginaj kolana, zamiast zginać się w pasie. Kiedy wrócisz do pełnej formy? To, ile dni spędzisz w szpitalu, zależy od tego, jak szybko wracasz do zdrowia, a także od zwyczajów przyjętych w szpitalu, w którym byłaś operowana. Zwykle pobyt na oddziale położniczym trwa od 3 do 6 dni. Zanim jednak w pełni wrócisz do zdrowia, upłynie miesiąc-dwa. Po tym czasie możesz też rozpocząć współżycie z partnerem, oczywiście jeśli masz już na to ochotę. Niektóre mamy są tak skupione na dziecku, że przez wiele miesięcy w ogóle nie myślą o seksie. To zupełnie normalne. wysz1221. Moja 12 letnia suczka wymiotowała, weterynarz stwierdził zatrucie dał leki i kroplówkę. Jednak nie dożylną tylko pod skórę. Urósł jej od tego ogromny "balon" pod skórą. Weterynarz stwierdził że to normalne i że się wchłonie jednak tak się nie dzieje. Dodam że dostała 2 butelki w jedno miejsce.

Kroplówka jest metodą podawania pacjentowi leków czy płynów drogą dożylną. Czy podawanie kroplówek różnego rodzaju w domu pacjenta jest możliwe? Kto i kiedy może to robić? Jeśli chcesz poznać odpowiedzi na te pytania koniecznie przeczytaj poniższy artykuł. Na czym polega kroplówka w domu pacjenta Kroplówkę zazwyczaj wykonuje się w szpitalach lub przychodniach, jednak coraz częściej takie kroplówki podawane są w domach pacjentów. Taka kroplówka z dojazdem podawana w domu to bardzo wygodne i komfortowe rozwiązanie dla pacjenta. Dzięki możliwości podania określonej kroplówki w domu unika się stresu związanego z takim zbiegiem oraz przebywaniem w szpitalu czy innej placówce. Jak wyglądają wlewy dożylne podawane w domu? Przede wszystkim kroplówkę powinna zakładać wykwalifikowana pielęgniarka, która przez cały czas podczas podawania kroplówki powinna być obecna. W ten sposób będzie mogła zareagować i pomóc w razie jakiś komplikacji, które mogą wystąpić w wyniku podawania na przykład jakiegoś leku. Jakie kroplówki można podawać w domu? Domowa kroplówka wykonywana jest najczęściej w celu odżywienia chorego oraz dostarczeniu organizmowi na przykład elektrolitów czy witamin. Domowe kroplówki obejmują też podawanie leków za pośrednictwem dożylnego wlewu zleconego przez lekarza. Dużo osób decyduje się również na podanie kroplówki w domu po zatruciu alkoholowym lub by złagodzić skutki kaca. Jakie kroplówki w domu pacjenta można podawać? Domowe kroplówki zazwyczaj obejmują podawanie preparatów odżywczych, substancji witaminowych, elektrolitów czy leków zleconych przez lekarza. Oprócz odżywienia chorego, kroplówki pomagają mu zregenerować siły i dostarczyć potrzebne organizmowi substancje, zwłaszcza po przebytych ciężkich chorobach. Warto też podać kroplówkę, gdy utrzymująca się przez dłuższy czas choroba powoduje odwodnienie pacjenta. Kroplówka jest równie istotna i potrzebna dla osób, które skazane są na żywienie pozajelitowe. Bardzo dobrym rozwiązaniem będzie robienie wlewów dożylnych po spożyciu dużej ilości alkoholu, który spowodował np. zatrucie. Taka kroplówka pomoże szybciej odzyskać siły i wrócić do normalnego funkcjonowania. Poprzez kroplówkę można też podać środki przeciwbólowe lub zaaplikować środki lecznicze typu antybiotyki. Podawanie kroplówek we własnym domu jest bardzo wygodne dla pacjenta, ponieważ nie musi udawać się on do szpitala czy ośrodka zdrowia, aby przyjąć taką kroplówkę. Kroplówka z dojazdem pozwoli Ci zaoszczędzić czas i siły. Ponad to kroplówkę w domu przyjmujesz w komfortowych warunkach. Jak długo trwa wykonanie wlewu dożylnego? Czas trwania kroplówki uzależniony jest od rodzaju podawanej substancji czy leku. Zazwyczaj długość wlewu dożylnego to trzydzieści minut. Jest to również zależne od regulacji szybkości podawania kroplówki. Do tego trzeba doliczyć czas na jej podłączenie. A jak często można przyjmować kroplówkę? Częstotliwość podawania kroplówki zawsze ustalana jest indywidualnie. Zależy to od stanu zdrowia pacjenta i jego niedoborów. Po zakończeniu podawania kroplówki pacjent może wrócić do normalnych, codziennych zajęć. Aby wszystko odbyło się w spokoju, na podanie kroplówki należy zaplanować sobie około godziny. Czy kroplówka ma za zadanie przyspieszyć regenerację pacjenta? Zdecydowanie można powiedzieć, że kroplówka przyczynia się do szybszej regeneracji pacjenta. Dlaczego? Ponieważ kroplówka czyli wlew dożylny trafia bezpośrednio do krwioobiegu, przez co dużo szybciej i skuteczniej wchłania się do organizmu niż podawanie leków innymi metodami. Wszystkie substancje podawane poprzez kroplówki są w pełni przyswajalne w organizmie człowieka. Już po pierwszej kroplówce można poczuć wyraźną poprawę. Kroplówka witaminowa to szybki i skuteczny sposób na dostarczenie organizmowi wielu niezbędnych witamin, zwłaszcza dla osób które borykają się z niedoborami witamin. Kroplówka witaminowa to również dobry sposób na wyeliminowanie skutków zatrucia alkoholowego. Efekty takiej kroplówki zauważalne są bardzo szybko. Podanie dożylne preparatów witaminowych coraz częściej zastępuje suplementację tabletkami. Taki sposób podania witamin jest dużo bardziej skuteczny niż codzienne łykanie wielu suplementów diety. Kto może skorzystać z kroplówek w domu i czy jest to dobre rozwiązanie? Podanie kroplówki w domu może wydawać się dla niektórych nie do wykonania, jednak kroplówka w domu to bardzo wygodne i komfortowe rozwiązanie, które coraz częściej jest praktykowane. Dzięki kroplówkom możesz wzmocnić swoje zdrowie, uzupełnić niedobory czy dostarczyć organizmowi niezbędne leki. Kroplówki w domu to coraz bardziej popularne rozwiązanie z którego korzysta wiele osób. Czy wobec z tego każdy może skorzystać z takiej opcji? Zdecydowanie tak. Należy jednak pamiętać, aby taki dożylny wlew wykonywał wykwalifikowany pracownik medyczny, który ma do tego uprawnienia. Aby skorzystać z takiej kroplówki w domu warto skontaktować się z lekarzem, aby ustalić co będzie dla Ciebie najlepsze. Jest to bardzo dobra opcja, aby wspomóc organizm, jednak trzeba pamiętać , że z niczym nie wolno przesadzać.

W dzisiejszych czasach leki dostępne są niemal od ręki. Środki przeciwbólowe czy preparaty na problemy gastryczne można dostać na stacjach benzynowych i w sklepach spożywczych. Wiele osób łyka leki jak cukierki, bo nie wie, na czym polega działanie preparatów leczniczych. Warto zatem dowiedzieć się, co dzieje się z lekiem po jego połknięciu. Jak to możliwe, że lek działa na Wszyscy wiedzą, że ważne jest wybieranie pokarmów bogatych w witaminy i minerały żeby zachować zdrowie, bo w przeciwnym razie można doprowadzić do niedoborów. Mało kto wie jednak, że to, jak łączymy pokarmy ma także duże znaczenie i może przyczynić się do lepszego wykorzystania zawartych w jedzeniu drogocennych składników. Jest także druga strona medalu. Niektóre produkty jedzone razem mogą nie współgrać i powodować, że nie wykorzystamy pełnego potencjału prozdrowotnego składników. Jednym z pierwiastków, którego absorpcję jesteśmy w stanie znacznie zmienić spożywając razem z innymi składnikami, jest żelazo. To je wzięłam dziś pod lupę. Jest składnikiem krwi, dostateczne spożycie chroni przed anemią. Szczególnie kobiety w wieku rozrodczym są narażone na jego duże straty i powinny szczególnie dbać o jego dostateczne spożycie. Jeden z częstszych niedoborów wśród Polaków. Poziom i wysycenie organizmu żelazem bardzo łatwo sprawdzić i kontrolować za pomocą prostego badania- morfologii. Oto kilka przykładów objaśniających, jak niektóre składniki pożywienia współgrają z żelazem i jak można poprawić jego absorpcję łącząc bogate w nie produkty z innymi. Jest jedna ważna rzecz, którą musicie wiedzieć teraz na temat żelaza, żeby dobrze rozumieć wszystko napisane w dalszej części artykułu. Są dwie formy żelaza: hemowe (Fe2+) – w mięsie i podrobach, dobrze się wchłania i niehemowe (Fe3+) – w roślinach, wchłania się znacznie gorzej. Ok, teraz, możemy iść dalej. SUPER POŁĄCZENIA, CZYLI TO JEDZ RAZEM Żelazo plus witamina C Witamina C może znacznie polepszyć wchłanianie żelaza, a konkretnie jego formy zawartej głównie w roślinach (żelaza niehemowego, Fe3+),a im więcej tej witaminy w posiłku, tym bardziej poprawiona wchłanialność! Dodanie 50mg witaminy C do posiłku poprawiło wchłanianie żelaza 2- krotnie, a dodanie 500mg witaminy C poprawiło wchłanianie aż 6- krotnie! Nie byłabym sobą, gdybym nie dorzuciła do tego reakcji chemicznej: Fe3+ + witamina C –> Fe 2+ czyli prosto mówiąc żelazo w formie Fe3+ (to gorzej wchłanialne) zmienia swoją postać pod wpływem witaminy C, na znacznie bardziej przyswajalną dla człowieka formę Fe2+. Zadbaj o to, żeby w każdym posiłku znajdował się produkt bogaty w tą witaminę, a żelazo będzie się znacznie lepiej przyswajać. Posypuj dania zieloną pietruszką, dodawaj do nich paprykę. Źródło żelaza i witaminy C musi być jedzone w jednym posiłku, bo osobno nie mają one już takiej mocy! Żelazo plus mięso Teraz przykra wiadomość dla wegetarian, nie bez powodu częściej cierpią oni na anemię spowodowaną niedoborem tego pierwiastka. Wszystko przez „meat factor”, czyli mięso. Nie dość, że samo w sobie jest super bogatym źródłem łatwo przyswajalnego żelaza, na dodatek polepsza także wchłanianie żelaza niehemowego. Dodając 50g wieprzowiny, wołowiny, drobiu czy ryby zwiększa wchłanianie żelaza o 44%, 70g już o 57%. Za ten mechanizm odpowiadają powstające z mięsa peptydy, łączące żelazo w dobrze przyswajalne kompleksy. 1:0 dla mięsożerców! Tym razem reakcja chemiczna wygląda mniej więcej tak: Fe3+ + peptydy wytwarzane na skutek trawienia białka mięsa –> kompleks z Fe2+ o super wchłanialności Żelazo plus skrobia oporna i oligosacharydy Skrobię oporną i oligosacharydy znajdziesz w : czosnku, cebuli, ryżu (szczególnie ostudzonym po ugotowaniu), strączkach, chlebach razowych, pumperniklu, cykorii, bananach, szparagach, kaszach, płatkach owsianych surowych, kukurydzy. Skrobia oporna to, jak mam nadzieję każdy się domyślił- skrobia, która opiera się trawieniu. Oligosacharydy to rodzaje cukrów, które także nie są trawione. Związki te nazywane są prebiotykam, substancjami stanowiącymi pożywienie dla milionów bakterii jelitowych. Spożyte oligosacharydy i skrobia oporna trafiają do jelita grubego, tam natrafiają na bakterie jelitowe, których trawieniu już nie są w stanie się oprzeć. Zostają zużyte jako pożywienie- źródła energii właśnie dla mikroflory jelitowej. Powstałe na skutek rozkładania przez bakterie jelitowe substancje (krótkołańcuchowe kwasy tłuszczowe) odżywiają komórki jelita, zwiększają jego ukrwienie i stymulują rozrost ścian jelita. To wszystko przyczynia się do polepszenia pracy jelita i zwiększenia wchłaniania żelaza, ale też innych składników pokarmowych. Tutaj reakcji chemicznej nie będzie, ale mogę dodać, że krótkołańcuchowe kwasy tłuszczowe jak sama nazwa wskazuje mają odczyn kwaśny, zakwaszają więc pH treści jelitowej, zwiększają rozpuszczalność i polepszają wchłanialność żelaza. HAMUJĄ WCHŁANIANIE- TEGO RACZEJ NIE JEDZ RAZEM Kwas fitynowy i żelazo Kwas fitynowy jest związkiem naturalnie występującym w zbożach, roślinach strączkowych i nasionach. Ma on zdolność wiązania różnych metali (między innymi żelaza) w nierozpuszczalne związki kompleksowe. Przez to żelazo, ale też inne metale, także te szkodliwe, nie jest wchłonięte do organizmu, a wydalone. Ilość kwasu fitynowego w pożywieniu można zmniejszyć stosując moczenie, mielenie, kiełkowanie ziaren. Jest także możliwość stosowania specjalnego enzymu – fitazy, która rozkłada kwas fitynowy, tę metodę stosują niektórzy producenci mąk. Jeśli do posiłku doda się źródło witaminy C bądź mięso, można wyrównać niekorzystne działanie kwasu fitynowego. Już 30 mg witaminy C, na przykład plaster papryki, niweluje negatywny wpływ aż 58 mg kwasu fitynowego. Trzeba dodać, że duża część produktów bogatych w żelazo zawiera też kwas fitynowy (np. rośliny strączkowe, ziarna, orzechy). Żelazo i polifenole Polifenole to te związki, przez które polecane jest picie czerwonego wina, herbat, naparów z ziół, czy jedzenie warzyw, kakao i owoców. Są one bardzo zdrowe, to prawda, ale niekoniecznie powinniśmy je spożywać razem z pokarmami w których znajduje się żelazo. Polifenole, tak jak kwas fitynowy: wiążą i uniemożliwiają wchłonięcie żelaza tworząc z nim trudnorozpuszczalne związki kompleksowe. Najsilniejsze działanie hamujące wchłanianie ma tutaj czarna (szczególnie bogata w tianinę), ale tez zielona i miętowa herbata. Nie popijaj więc herbatą ani kawą posiłków, bo zmniejszasz znacząco ich wartość odżywczą. W ten sposób hamujesz przyswajanie nie tylko żelaza, ale też wapnia, magnezu i innych mikro- i makroelementów. Jak najbardziej herbaty i napary są za to wskazane między posiłkami, wtedy nie wywierają już negatywnego wpływu. Wapń i żelazo Wapń i żelazo „rywalizują” ze sobą o wchłonięcie. Jeśli skomponujemy posiłek tak, że znajdą się w nim te dwa pierwiastki w dużych ilościach, to wchłanianie żelaza zmniejszy się o 50% na korzyść wapnia. Jest to o tyle niekorzystne, że stosunkowo „łatwiej” jest dostarczyć odpowiedniej ilości wapnia niż żelaza, a niedobory wapnia są rzadsze niż niedobory żelaza. Warto planować posiłki tak, aby szczególnie bogate źródła tych pierwiastków nie znajdowały się tam razem. W praktyce oznacza to unikanie jedzenia produktów mlecznych i nabiału wraz z mięsem (ser i szynka na kanapce to nie najlepszy pomysł, jeśli zależy Ci na przyswojeniu żelaza z mięsa). Na koniec jeszcze jedna bardzo ważna sprawa. Więcej żelaza nie zawsze znaczy lepiej. Zbyt duża podaż żelaza (szczególnie na skutek nieprzemyślanej suplementacji) zwiększa ilość wolnych rodników, a co za tym idzie może zwiększyć szansę zapadnięcia na niektóre nowotwory, czy choroby serca. Ważna jest odpowiednia podaż tego pierwiastka i utrzymanie w normach wskaźników takich jak: hemoglobina, hematokryt, ferrytyna, MCV, MCH, MCHC. Jeśli nigdy nie miałeś/ miałaś problemów z anemią to nie musisz stosować się do przedstawionych tutaj rad. Są one bardziej przydatne dla osób zmagających się z niskim poziomem żelaza lub mających problemy z dostarczeniem prawidłowiej ilości tego pierwiastka z dietą. Przeczytaj też: Płyn Ringera, zwany też roztworem Ringera, to płyn infuzyjny stosowany w przypadku zaburzeń równowagi kwasowo-zasadowej i zaburzeń elektrolitowych. Przeczytaj nasz artykuł i dowiedz się o nim więcej. Roztwór Ringera to lek iniekcyjny dożylnie zawierający wodny roztwór soli mineralnych. Jego nazwa pochodzi od twórcy płynu Kroplówka w terminalnym stadium choroby oraz w zaostrzeniach chorób przewlekłych niesie ulgę Chorym, poprawia Ich stan i ułatwia opiekę nad Pacjentem w domu, a więc płyny trzeba podawać… Tak? Nie? Zapraszam do Tata nie pije wystarczająco dużo! – słyszę często podczas wizyt domowych. Zaledwie dwie szklanki herbaty przez cały dzień! – wybrzmiewa skarga od stroskanych Bliskich. Może podalibyśmy mu kroplówkę…? – słychać to jest pragnienie i jak się zmienia w ciagu należy „wmuszać” płyny w Chorego terminalnie?Jak poprawiamy komfort nie podając podawać płyny (jakie, kiedy, w jakiej ilości).Jak postrzegamy pragnienie?Jemy i pijemy by żyć. Gdy jako dzieci wcinamy młode ziemniaki, jajko i kefir chętnie i ze smakiem, wszyscy wokół nas są zadowoleni. Przekonani, że rozwijamy się prawidłowo. Brak apetytu jest często pierwszym niepokojącym objawem, sygnałem alarmowym: „Uwaga! Coś się dzieje!” Nasze potrzeby energetyczne zmieniają się, również potrzebna ilość płynów ulega modyfikacji. Gdy uprawiamy sport, w upale, przy ciężkiej pracy – koniecznie musimy pić się powoduje najczęściej zmniejszenie pragnienia. Po części jest to naturalny proces. Często jest to jednak decyzja samej starszej osoby. Wynika z obawy przez moczeniem się, mimowolnym oddawaniem moczu, parciem i uczuciem zalegania. Zdarza się to niezwykle często. U kobiet ma to związek z budową anatomiczną cewki moczowej (jest krótka) oraz porodami. U mężczyzn – z przerostem prostaty. Na dodatek nakładają się na to efekty działania leków, głównie diuretycznych (Furosemid, Toramide, Diuver, Diured, Spironol i inne). Leki te zwiększają ilość oddawanego moczu, w efekcie i parcie jest odwodnienia nasila się z powodu stylu życia oraz zaburzeń i chorób tego okresu, jak: demencja, choroba Alzheimera, cukrzyca, choroby przebiegające z podwyższeniem temperatury i długotrwałym komplikuje się jednak najbardziej w terminalnym stadium chorób. Trudno jest jednoznacznie powiedzieć czy Pacjent nie chce czy nie może pić. A może nie powinien? Rodzina jest zagubiona – jak pisałem na początku: wszyscy jednoznacznie utożsamiamy apetyt i pragnienie z zapotrzebowanie na płyny u dorosłego ważącego 75 kg wynosi około 2500 ml. Natomiast u chorych w stanie terminalnym często dochodzi do krytycznej utraty masy ciała w wyniku kacheksji nowotworowej (wyniszczenia). Zmniejsza się też zapotrzebowanie na płyny, nawet do 1/3. Przy spadku wagi o 30 kg dobowe zapotrzebowanie na płyny zmniejsza się do mniej niż 1000 niewiele jest badań naukowych pozwalających dać odpowiedź na to pytanie. Brak jest danych, które jednoznacznie wspierałyby tezę, że podawanie płynów (doustne, w kroplówkach) lub jego zaniechanie poprawia jakość życia, przedłuża je lub choćby poprawia komfort połowa Chorych ma faktyczne kliniczne (biochemiczne) objawy odwodnienia w ostatnich 48 godzinach życia. Najczęściej jest to odwodnienie słabego nasilenia. Brak dowodów, że podawanie płynów poprawia stan śluzówek (wyschnięte usta, język), suchość znajdują się badania potwierdzające, iż podawanie zbyt dużych ilości płynów (w tym we wlewie) w ostatnich dniach życia:zwiększa ryzyko duszności (płyn w opłucnej/płucach),zwiększa obrzęki, w tym kończyn oraz ilość płynu w jamie brzusznej (wodobrzusze),powiększa częstotliwość i nasilenie wymiotów,zwiększa ciśnienie tętnicze krwi (co nie jest potrzebne ani wskazane),powiększa ryzyko kaszlu,zwiększa ciśnienie śródczaszkowe (uwaga na Chorych z nowotworami mózgu).Jakie są plusy ZANIECHANIA nawadniania?Najtrudniej jest zawsze zaakceptować postęp i nieodwracalność choroby. Łatwiej, gdy jest czas aby z Pacjentem i Jego Rodziną popracować – gdy lekarz czy pielęgniarka zdobyli zaufanie Chorego. Istotna staje się wtedy godna, spokojna, bezbólowa śmierci we własnym domu. Oznacza to między innymi zaniechanie czynności uporczywych, takich które nie poprawiają jakości funkcjonowania Chorego, a tylko przysparzają mu podawania lub ograniczenie ilości przyjmowanych płynów (w tym doustnie i we wlewach):zmniejsza ból,redukuje ryzyko obrzęków,zmniejsza zaleganie wydzieliny w drogach oddechowych, tym samym zmniejsza duszność (patrz: duszność),zmniejsza ryzyko wymiotów,ułatwia pielęgnacje Chorego (mniej moczu, który pozostawiony w pieluchomajtkach drażni skórę).Postępujące odwodnienie zazwyczaj ułatwia umieranie. Odwodnienie prowadzi do zmniejszenia sekrecji w drogach oddechowych, co powoduje mniejsze zaleganie wydzieliny, której chory nie może odkrztusić. Zmniejsza to natężenie kaszlu i redukuje ryzyko zachłyśnięcia. Zmniejszona sekrecja w przewodzie pokarmowym redukuje wymioty, a zmniejszenie obrzęku guza wskutek odwodnienia może zmniejszyć ból związany z podwyższonym ciśnieniem Postępowanie lekarza rodzinnego wobec chorych na raka w ostatnich dniach życia, Krzysztof Buczkowski, Małgorzata Krajnik, Polska Medycyna Paliatywna 2003, 2, 4, 241–250Zwrócę tu uwagę na dwie sytuacje Chorych, u których byłbym najbardziej ostrożny z podawaniem PacjentaMożliwe powikłania podawania płynówChory z nowotworem wątroby lub przerzutami do wątroby z małą ilością białek we krwi (hipoalbuminemia)Duże ryzyko, że podane w nadmiarze płynu zamienią się w obrzęk: w tym brzucha, kończyn. W efekcie nasilą objawy Chorego: ból, z nowotworem płuc/oskrzeli lub przerzutami do płucNadmiar płynów przy jednocześnie niedrożnych drogach oddechowych zwiększy zastój płynu i nasili kaszel oraz uczucie szczególnie w ostatnich dniach życia, nosić więc może znamiona terapii uporczywej. Zamiast nieść ulgę Choremu, przynosi mu cierpienie. Sztuczne podawanie płynów (dożylne, podskórne) musi być więc ograniczone do ścisłych wskazań, musi opierać się na decyzji medycznej i być uzgodnione z Chorym lub Jego Rodziną po omówieniu wszystkich istotnych aspektów takiego czego płyny w kroplówce nadają się dobrze?Płyn przynosi poprawę i ulgę w dolegliwościach u Pacjentów z hiperkalcemią (za dużo wapnia we krwi, taki stan zdarza się czasem w przebiegu chorób, w tym nowotworowych).Jest wskazany u Pacjentów z wymiotami oraz znaczną powolne podawanie leków we wlewie – np. przeciwbólowych (morfina), przez co zapewnia ich równy dostęp dla organizmu Chorego przez całą dobą. Warto jednak sprawdzić, czy wykorzystanie pompy nie byłoby w takiej sytuacji bardziej podawać płyny?Najważniejsze jest zawsze podawanie płynów doustnie, według wyrażanych przez Chorego potrzeb. Dajemy tyle płynów, ile Pacjent sobie stwierdzono wskazania do podawania płynów sztucznie (we wlewie):Zdecydowanie lepsze jest podawanie płynów podskórnie ( hypodermoclisis) a nie dożylnie ( to prostsze technicznie (nie trzeba wielokrotnie próbować „wkłuć” się do żyły, co bywa bardzo trudne w stanach terminalnych nawet dla bardzo doświadczonego personelu)Jest to bezpieczniejsze w obsłudze, także dla Rodziny Chorego – umożliwia samodzielne podawanie leków, odpinanie płynów na prośbę podawany jest wolniej co wynika z samego sposobu powoduje zakrzepicy żylnej i zapalenia wywołuje możliwość przewodnienia i obrzęku płuc .Rozsądne jest podawanie płynów powoli (jednak butelka płynu o objętości 500 ml w okresie 6-8 godzin).Płyn ma nawodnić Chorego, uzupełnić niedobór płynów – powinien to zrobić na jak najdłuższy czas. Aby to osiągnąć musi pozostawać w ciele Chorego długo. Ma dostać się do układu krążenia i w nim się znajdować, nie uciekać: przez nerki przy oddawaniu moczu ani nie chować się w postaci co uważać podając płyny podskórnie?Podawanie płynów podskórnie nie jest wskazane w sytuacjach poważnego jest ilość płynów, które w ten sposób można jest reakcja miejscowa, np. i jak podajemy?0,9% NaCl (sól fizjologiczna)PWE (płyn wieloelektrolitowy)5% glukozaSól fizjologiczna 0,9% (NaCl), Glukoza 5% oraz płyn wieloelektrolitowy (PWE).Podajemy najlepiej w powolnym wlewie podskórnym, można podawać objętości do 3000 ml/dobę, przy czym w medycynie paliatywnej w warunkach domowych podajemy zwykle 500-1000 ml płynów/ do pozostawienia swojego maila – otrzymasz ode mnie informacje na temat nowych przydatnych artykułów, które pomogą Ci w codziennej opiece nad przeczytać:Mit kroplówki nawadniajacej (artykuł na stronie Fundacji Onkologicznej).Duszność – czym jest i jak sobie z nią radzić (przejdź do artykułu).Wlewy podskórne – o technicznych aspektach ich podawania (przejdź do artykułu).
Tylko raz, góra dwa w tygodniu, co drugi dzień, codziennie, w ogóle – przez lata odpowiedzi na pytanie, ile jajek dziennie można jeść, pojawiło się co najmniej kilkanaście. Obecnie naukowcy coraz częściej stawiają na jedną z nich. I argumentują – takie spożycie jaj znacząco wpłynie na działanie jednego z układów organizmu. Informacje te popierają badaniami naukowymi.

Ocrevus zawiera substancję czynną „okrelizumab”. Jest to rodzaj białka zwanego „przeciwciałem monoklonalnym”. Przeciwciała działają poprzez przyłączanie się do konkretnych celów terapeutycznych w organizmie pacjenta. Porównaj ceny leków Przejdź do apteki Ocrevus jest stosowany w celu leczenia osób dorosłych z: • rzutowymi postaciami stwardnienia rozsianego (RMS) • wczesną pierwotnie postępującą postacią stwardnienia rozsianego (PPMS) Jaki jest skład Ocrevus, jakie substancje zawiera? Substancją czynną jest okrelizumab. Każda fiolka zawiera 300 mg okrelizumabu w 10 ml w stężeniu 30 mg/ml. Pozostałe składniki to: sodu octan trójwodny, lodowaty kwas octowy, trehaloza dwuwodna, polisorbat 20 i woda do wstrzykiwań. Dawkowanie preparatu Ocrevus – jak stosować ten lek? Leki podawane pacjentowi przed podaniem leku Ocrevus Przed podaniem leku Ocrevus pacjent otrzyma inne leki zapobiegające lub zmniejszające nasilenie możliwych działań niepożądanych takich, jak reakcje związane z wlewem. Przed każdym wlewem pacjent otrzyma kortykosteroid i lek przeciwuczuleniowy, a także może otrzymać leki obniżające gorączkę. Jak lek Ocrevus jest podawany • Lek będzie podawany przez lekarza lub pielęgniarkę. Lek będzie podawany we wlewie do żyły (wlew dożylny lub infuzja – iv.). • Pacjent będzie ściśle monitorowany podczas podawania leku i przez co najmniej 1 godzinę po zakończeniu wlewu. Ta obserwacja jest prowadzona na wypadek, gdyby wystąpiły jakiekolwiek działania niepożądane takie, jak reakcje związane z wlewem. Wlew może zostać spowolniony, czasowo wstrzymany lub trwale zakończony, jeśli u pacjenta wystąpi reakcja związana z wlewem, w zależności od stopnia jej ciężkości. Ile leku Ocrevus zostanie podane i jak często lek będzie podawany Pacjent będzie otrzymywać łączną dawkę 600 mg leku co 6 miesięcy. • Pierwsza dawka 600 mg leku Ocrevus będzie podana w 2 oddzielnych wlewach (po 300 mg), w odstępie 2 tygodni. Każdy wlew potrwa około 2 godzin i 30 minut. • Następne dawki 600 mg leku Ocrevus będą podawane w pojedynczym wlewie. Każdy wlew potrwa około 3 godzin i 30 minut. Przedawkowanie – zastosowanie zbyt dużej dawki Ocrevus będzie podawany pacjentowi przez lekarza lub pielęgniarkę, posiadających doświadczenie w stosowaniu tego leczenia. Będą oni ściśle obserwować pacjenta podczas podawania tego leku. Jest to spowodowane możliwością wystąpienia działań niepożądanych. Ocrevus będzie zawsze podawany w kroplówce (wlewie dożylnym). Co mogę jeść i pić podczas stosowania Ocrevus – czy mogę spożywać alkohol? Nie dotyczy. Łączenie alkoholu z niektórymi lekami może być groźne dla zdrowia, a nawet życia. Dowiedz się więcej na temat interakcji leków z można stosować Ocrevus w okresie ciąży i karmienia piersią? Ciąża • Jeśli pacjentka jest w ciąży, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna porozmawiać z lekarzem prowadzącym przed przyjęciem leku Ocrevus. Jest to ważne, ponieważ lek może przenikać przez łożysko i wpływać na dziecko. • Nie stosować leku w ciąży, chyba, że pacjentka omówiła to z lekarzem prowadzącym. Lekarz prowadzący rozważy korzyści ze stosowania leku względem ryzyka dla dziecka. Antykoncepcja u kobiet Jeśli pacjentka jest zdolna do zajścia w ciążę (poczęcia dziecka), musi stosować antykoncepcję: • podczas leczenia lekiem Ocrevus i • przez 12 miesięcy po ostatnim podaniu wlewu. Karmienie piersią Nie karmić piersią podczas leczenia lekiem Ocrevus, ponieważ lek ten może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią. Żródła / Bibliografia: Ulotka informacyjna dla pacjenta oraz charakterystyka produktu leczniczego Ocrevus Ulotka Ocrevus – do pobrania pełna wersja ulotki dla pacjentaDo pobrania pełna ulotka przeznaczona dla pacjentów. Oprócz informacji zawartych na naszej stronie, znajdziesz tu dodatkowo następujące dane: skutki uboczne, przeciwwskazania, działania niepożądane, interakcje z innymi lekami, wpływ substancji na prowadzenie pojazdów i maszyn oraz inne ostrzeżenia i środki ostrożności. Ściągnij ulotkę przeznaczoną dla pacjenów w formacie pdf:Charakterystyka produktu leczniczego (ChPL) – dokumentacja dla lekarzy i farmaceutówŚciągnij charakterystykę produktu leczniczego, zawierającą specjalistyczne informacje na temat Ocrevus postać farmaceutyczna, dane kliniczne, interakcje z innymi produktami leczniczymi, właściwości farmakologiczne, dane farmaceutyczne. ChPL jest dokumentem przeznaczonym wyłącznie dla wykwalifikowanego personelu medycznego. Pobierz ChPL w formacie pdf: Cena - ile kosztuje Ocrevus? Cena Ocrevus i dostępność w najbliższej aptece. Sprawdź ile kosztuje lek, czy jest refundowany oraz jaki jest poziom refundacji. Dowiedz się, czy lek jest dostępny bez recepty, czy wymagane jest wystawienie recepty przez lekarza - sprawdź cenę Ocrevus. Porównaj ceny leków Przejdź do aptekiOpinie, forum, oceny pacjentów - zapoznaj się z doświadczeniami innych pacjentów Stosujesz Ocrevus? Zachęcamy do podzielenia się opinią na jego temat na forum. Nie musisz się rejestrować, na poniższym formularzu wystarczy wpisanie nazwy użytkownika/pseudonimu. Opisując swoje doświadczenia na temat przyjmowania preparatu, możesz pomóc innym pacjentom. Nasi czytelnicy codziennie publikują opinie na temat stosowanych leków. Jeżeli jesteś zainteresowany ich najnowszymi wypowiedziami - sprawdź 100 najnowszych opinii pacjentów.

E8CU. 363 207 20 464 55 92 180 226 184

czy po kroplówce można jeść