PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacjiKonflikty w rodzinie - sposoby ich rozwiązywania. * - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów. Opracowanie:HANNA GŁOSNauczyciel Szkoły Podstawowej nr2Ul. Mickiewicza 24 w Lublinie KONFLIKTY W RODZINIE – SPOSOBY ICH ROZWIĄZYWANIAPracę przygotowałam w oparciu o literaturę:1. „Psychologia domowa” – M. Braum-Gałkowska2. „Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały. Jak słuchać, żeby dzieci do nas mówiły” – „Jak mówić, żeby dzieci się uczyły” - „Wychowanie bez porażek” – „Stanowczo, łagodnie, bez lęku” – – Fijewska6. „Psychologia wychowawcza” – Praca zawiera również przykłady przedstawiające sposoby rozwiązywania konfliktów. W ostatnich latach tragedią jest to, że potencjalnie najbliższa więź uczuciowa w rodzinie sprawia dużo niepotrzebnych napięć. T. Gordon, zadał pytanie które i my sami możemy sobie zadać przyglądając się naszemu życiu, np.: - Dlaczego tak wielu młodych ludzi i dzieci patrzy na swoich rodziców jak na wrogów?- Dlaczego w dzisiejszych rodzinach dominuje konflikt pokoleń?- Dlaczego rodzice i dorastające dzieci toczą ze sobą wojnę?- W jaki sposób możemy rozwiązywać konflikty w rodzinie? Odpowiedzi na te i inne pytania postaram się udzielić w dalszej części mojego referatu. Natomiast w tym miejscu chciałabym wyjaśnić podstawowe pojęcia związane z „konfliktem”.Konflikty przejawiają się i rozprzestrzeniają we wszystkich dziedzinach życia społecznego. Świat współczesny podlega ustawicznym przemianom. Pojawiają się nowe idee, prądy polityczne, postęp techniczny, coraz większego znaczenia nabierają skomplikowane procesy społeczny jest pojęciem bardzo ogólnym, obejmującym szeroki zakres działań i zachowań następujące rodzaje konfliktów:- międzynarodowe,- rasowe,- przemysłowe,- sąsiedzkie,- rodzinne,- międzypokoleniowe są również porachunki osobiste między dwiema jednostkami. Jednak wszystkie konflikty społeczne maja wiele cech społeczny jest to każdy układ skierowanych na siebie nawzajem działań co najmniej dwóch stron, mających na celu realizację przez dana stronę pewnych interesów i napotykające przeciwstawne działanie drugiej konfliktowa, jest to taka sytuacja, w której niemożliwe jest równoczesne zrealizowanie interesów (celów) wszystkich zainteresowanych. Grupy czy jednostki walczą o dostęp do pożądanych dóbr (wartości). Konflikty społeczne powstają między jednostkami lub zbiorowościami występującymi w danym społeczeństwie. Nawet jeżeli konflikt rozgrywa się między dwiema osobami nazywamy go społecznym, bez względu na przesłanki tkwiące u jego podstaw. Jednostki nie są wyobcowane z życia konfliktu można scharakteryzować poprzez takie elementy jak: podmiot i przedmiot konfliktu, zasięg, formę przejawiania się, czas trwania, ogólna podłoże może przejawiać się jako forma:- jawna (posiadają przyczyny i przedmiot jasno skrystalizowany). Konflikty jawne łatwo się rozpoznaje, bada i rozwiązuje;- ukryta (ludzie unikają wyrażania istniejących rozbieżności).Ogólnie konflikty można jeszcze podzielić na: krótkotrwałe i o konfliktach w rodzinie można stwierdzić, że w każdym ludzkim układzie stosunków istnieją okresy, w których jeden człowiek ma problem – to znaczy, że jakaś jego potrzeba nie jest zaspokajana lub nie jest zdolny do swojego postępowania. W określonym momencie może on napotkać w swoim środowisku przeszkody, być zaniepokojonym, sfrustrowanym, odepchniętym lub być w potrzebie. Okazuje się wtedy, że dana osoba ma stosunkach między dzieckiem a rodzicami występują trzy sytuacje, które można objaśnić krótko:a) Dziecko ma problem, ponieważ mu się przeszkadza w zaspokojeniu jego potrzeb. Nie jest to żaden problem dla ojca lub matki, ponieważ zachowanie dziecka w żaden konkretny sposób nie szkodzi rodzicom w zaspakajaniu ich własnych potrzeb. Dlatego właśnie dziecko ma Dziecko zaspokaja swe własne potrzeby (nie przeszkadza mu się) i jego zachowanie nie szkodzi osobistym potrzebom rodziców. Dlatego we wzajemnych stosunkach problem nie Dziecko zaspokaja swoje własne potrzeby (nie przeszkadza mu się), ale jego zachowanie stanowi dla rodziców problem, ponieważ w pewien konkretny sposób szkodzi zaspokajaniu osobistych potrzeb ojca lub matki. Teraz rodzice mają problem. Czynne słuchanie ze strony rodziców jest stosowne i pomocne, kiedy dziecko ma problem, ale często bardzo niewskazane kiedy rodzice maja problem. Dziecku pomaga to dziecku znajdować rozwiązania jego własnych problemów, jednak rzadko pomaga znajdować rozwiązana, kiedy zachowanie dziecka stanowi dla nich więc w rodzinie może istnieć konflikt między:- dzieckiem a matką,- dzieckiem a ojcem,- między rodzeństwem,- między małżonkami,- międzypokoleniowy (dziecko, rodzic, dziadkowie).Konflikty w rodzinach mogą powstawać z różnych powodów, np.:1. Dziecko ma złe Nie chce rozmawiać z Ucieka ze Ma przyjaciół których nie tolerują Nie chce pomagać w Okłamuje, kradnie Rodzice nie mają Rozwodzą Nie ma kto zająć się dzieckiem ponieważ np.: pracują do późnych Nie maja czasu dla Choroba w Alkoholizm przykładów można by wymienić bardzo dużo. Ja jednak chciałabym skupić się na konfliktach między dzieckiem a rodzicami, a w szczególności na sposobach ich pod uwagę rodziców u których występują konflikty z dziećmi, to prawie wszystkich można podzielić na trzy grupy:1. zwycięzców,2. zwyciężonych,3. pokonanych (chwiejni).Zwycięzcy -bronią usilnie i podkreślają swoje prawo, autorytet i władzę sprawowaną nad dzieckiem. Wierzą w moc zakazów, nakładanie ograniczeń, żądają określonego zachowania, wydają polecenia i oczekują posłuszeństwa. Aby skłonić dziecko do posłuszeństwa posługują się groźbą kary i nakładają ją. Powstające konflikty między potrzebami rodziców i potrzebami odczuwanymi przez dziecko zostają zwyciężone przez dziecko w ten sposób, że rodzic zwycięża a dziecko jest pokonane. RODZIC ZWYCIĘZCARodzice najczęściej uzasadniają swój wybór w następujący sposób:- „ojciec wie najlepiej”- „to dla twojego dobra”- „rodzice wiedzą najlepiej co jest dla dziecka dobre a co złe”.Zwyciężeni – rodzice ci zapewniają swoim dzieciom wiele swobody. Świadomie unikają ograniczenia dziecka i wyznają, że nie uznają metod autorytatywnych. Jeżeli powstaje konflikt w tych rodzinach to z zasady zwycięża dziecko, a rodzic ustępuje. Rodzice ci wierzą, że odmowa spełnienia życzeń dziecka jest dla niego – prawdopodobnie to najliczniejsza grupa rodziców. Dla nich jest niemożliwe przyjęcie konsekwentnie jednej z postaw. Dlatego chwieją się w usiłowaniach wypracowania – rozsądnej mieszaniny- obu z nich. Po części składają się z surowości a po części z ulegania, twardości i łagodności, ograniczania i cierpliwości, zwyciężania i polegania. Próbują ulegać dzieciom aż wreszcie mają tego dość i więcej nie potrafią znieść. Wtedy wydaje im się, ze powinni przykrócić swobody swojemu dziecku i zaczynają używać swego autorytetu. Ale czy w tym przypadku można mówić o autorytecie rodzica? Często również powstają konflikty między małżonkami wtedy dzieciom na wiele się pozwala, bo jest przeświadczenie, że mają większe problemy z którymi już nie mogą sobie poradzić więc dlaczego mamy zabraniać dzieciom tego czego chcą. Aż wreszcie dzieci wykorzystują niemoc matki lub ojca i wtedy powstaje dodatkowy badań wynika, że są to rodzice bardzo niepewni oraz rozdarci i których dzieci są najczęściej chodzi o sytuacje konfliktowe między dziećmi, to one potrafią przezwyciężać sytuacje konfliktowe między sobą poprzez dojście do porozumienia lub przez nieformalne umowy które są do przyjęcia dla obu stron, np. : jeżeli zrobisz to tak, to się mogą ludzi rozdzielić lub przybliżyć do ściślejszej oraz bardziej zażyłej zgody. Mogą prowadzić do walki lub głębszego uporania się z konfliktami jest decydującym czynnikiem dla stosunków między rodzicami i dzieckiem. Nie wszyscy rodzice akceptują to, że konflikt jest częścią składową naszego życia. Niektórzy rodzice twierdzą, ze w ich rodzinie nie występują konflikty. To nieprawda. Po prostu na niektóre nie zwraca się rodziców nie znosi przeżywania konfliktów i są głęboko zaniepokojeni, kiedy do niego dochodzi. Zupełnie nie zdają sobie sprawy jak sobie z tym problemem poradzić. Jeżeli jest dwoje ludzi to nieuchronnie dojdzie do konfliktu ponieważ ludzie są różni, myślą inaczej, maja różne potrzeby, zainteresowania, życzenia, które często są sprzeczne. A oto przykład z życia pewnej rodziny:„Małżeństwo, które ma dwoje dzieci. Małżonkowie posiadają wykształcenie wyższe. Od kilkunastu lat występuje konflikt, w który uwikłana jest cała rodzina. Okazuje się, że ojciec jest chory, nadużywa alkoholu. Nie pomaga zajmować się domem i dziećmi, oddalił się od wszystkich. Problem został dawno rozpoznany i próbowano go rozwiązać, ale ojciec rodziny nie może wytrwać w postanowieniu. Dzieci bardzo przeżywają to co się dzieje w ich domu. Starsze dziecko tak przeżywa niepowodzenia w rodzinie, że w szkole jest mu się ciężko skupić na zadaniu słysząc karetkę pogotowia. Córka jest zamknięta w sobie, trudno jest z nią porozmawiać, często wybucha. Syn jest młodszy i nie wszystko jeszcze rozumie ale również zaczyna zadawać pytania. Jest to przykład konfliktu w który uwikłana jest cała rodzina ale sami nie mogą sobie przykładem może być stosunek między rodzicami a dzieckiem, kiedy to dziecko boi się jednego z rodziców do tego stopnia, że czeka w szkole po to by odebrał go np. dziadek lub rodzic którego dziecko się nie boi i ma do niego ale prosty może być dla dziecka czasami pożyteczny wtedy, kiedy uczy się dziecko wraz z rodzicami rozwiązywania danego problemu. Uczy się również w ten sposób radzić sobie w przyszłym chodzi o sposoby rozwiązywania konfliktów w rodzinach możemy wyróżnić trzy metody: - zwycięstwo,- porażka,- metoda bez metoda „zwycięstwo” funkcjonuje w konfliktach rodziców z z rodziców i dziecko napotykają sytuację konfliktu potrzeb. Rodzic rozstrzyga na czym powinno polegać rozwiązanie. Jeżeli wybrał już rozwiązanie, podaje je do wiadomości i ma nadzieję, że dziecko je zaakceptuje. Jeżeli rozwiązanie nie podoba się dziecku, może najpierw użyć perswazji, aby spróbować namówić dziecko do przyjęcia rozwiązania. Gdy to się nie uda, rodzic próbuje użyć władzy i autorytetu. Np. konflikt między ojcem i córką (12 lat), który został rozwiązany tą Cześć. Idę do Deszcz pada, kochanie a ty nie włożyłaś płaszcza od Nie potrzebuję Nie potrzebujesz go! Przemokniesz, zniszczysz ubranie i dostaniesz Tak bardzo nie A właśnie, że mocno pada!Joasia: Nie włożę płaszcza od deszczu. Nie lubię chodzić w płaszczu trwa dalej i kończy się następująco:Ojciec: Żadne ale – jeśli go nie włożysz, mama i ja zabronimy ci wychodzić z (z wściekłością) Już dobrze, zwyciężyłeś. Włożę tę okropny postawił na chodzi o drugą metodę „porażka”, wygląda ona następująco: Joasia: Cześć. Idę do Deszcz pada, kochanie a ty nie włożyłaś płaszcza od Nie potrzebuję Nie potrzebujesz go! Przemokniesz, zniszczysz ubranie i dostaniesz Tak bardzo nie A właśnie, że mocno pada!Joasia: Nie włożę płaszcza od deszczu. Nie lubię chodzić w płaszczu trwa dalej ale kończy się nieco inaczej:Joasia: Nienawidzę tego płaszcza – nie chcę go nosić. Jeśli mnie do tego zmusisz będę wściekła na Ach, rezygnuję. Idź do szkoły bez płaszcza. Nie chcę dłużej spierać się z tobą – ty postawiła na swoim i zwyciężyła, ojciec poddał metody wykazują podobieństwa ale rezultaty różnią się całkowicie. W obu metodach każda z osób chciałaby przeprowadzić swoją wolę i próbuje przekonać drugą aby to pierwszej metodzie rodzic nie zwraca uwagi na potrzeby dziecka. W drugiej to dziecko nie zwraca uwagi na argumenty metody zawierają walkę o władzę i przeciwnicy nie wahają się użyć siły, jeśli maja poczucie że jest to konieczne, aby rodzinach w których stosowana jest pierwsza metoda gniew promieniuje od dziecka na rodzica, natomiast w rodzinach które stosują drugą metodę złość promieniuje od rodzica na konfliktów metodą bez metodzie tej nie ma osób pokonanych. Małżonkowie posługują się tą metodą, by uzyskać porozumienie w przypadku występowania różnicy zdań między i współpracownicy, posługują się nią by uwzględnić swoje postępowanie w sytuacjach przedsiębiorstw gospodarczych korzystają z niej, by uzyskać najkorzystniejsze dla obu stron umowy, które mogą zostać dotrzymane przez obie tę metodę, obie strony zwyciężają, ponieważ rozwiązanie musi zadowolić obie strony. Jest to opanowanie konfliktu przez dwustronną umowę co do ostatecznego przykład konfliktu jednego rodzica z prosi dziecko aby razem z nim starało się znaleźć rozwiązanie, które byłoby do przyjęcia dla obu stron. Każda strona może proponować różne możliwe rozwiązania. Ostatecznie obie strony decydują się na jedno najlepsze rozwiązanie, które będzie do przyjęcia przez obie tej sytuacji stosowanie siły i władzy nie jest konfliktu tą metodą przedstawię na przykładzie Joasi i jej ojca, ale na rozwiązanie tego konfliktu będzie trzeba poświęcić więcej Cześć. Idę do Deszcz pada, kochanie a ty nie włożyłaś płaszcza od Nie potrzebuję Nie potrzebujesz go! Przemokniesz, zniszczysz ubranie i dostaniesz Tak bardzo nie A właśnie, że mocno pada!Joasia: Nie włożę płaszcza od deszczu. Nie lubię chodzić w płaszczu trwa dalej ale kończy się nieco inaczej:Joasia: W naszej szkole nikt nie nosi płaszcza przeciwdeszczowego w Nie chcesz być jedną, która chodzi w takim Nie chcę. Wszyscy noszą jednokolorowe płaszcze przeciwdeszczowe: białe lub niebieskie czy Aha, to mamy prawdziwy konflikt. Ty nie chcesz nosić płaszcza przeciwdeszczowego bo jest w kratkę, a ja z całą pewnością nie chcę płacić za chemiczne czyszczenie twojej garderoby i nie chcę żebyś się zaziębiła. Może wpadnie ci do głowy jakieś rozwiązanie, które mogłoby zadowolić mnie i ciebie?Joasia: Może mogłabym pożyczyć sobie płaszcz mamy?Ojciec: Jak on wygląda? Jest jednokolorowy?Joasia: Tak, jest biały. Ojciec: Sądzisz, ze mama pozwoli ci go dzisiaj włożyć?Joasia: Zapytam. Wraca po paru chwilach w białym płaszczu, rękawy za długie ale to nic. Mama się nie Jesteś teraz zadowolona?Joasia: Oczywiście, ten jest fajny. Ojciec: No, myślę, że w nim nie zmokniesz. Jeśli jesteś zadowolona z takiego rozwiązania to ja jestem No to do Do zobaczenia i powodzenia w się wydarzyło?Najwyraźniej Joasia i ojciec rozwiązali problem ku obopólnemu zadowoleniu. Ojciec nie musiał odgrywać roli twardziela i nie tracił czasu na zachwalanie płaszczy przeciwdeszczowych w kratkę. Joasia też nie stosowała siły przebicia w stosunku do przykładem może być konflikt matki i syna, który dotyczy bałaganu w pokoju Robert. Mam dosyć stałego przypominania ci o bałaganie w twoim pokoju i jestem pewna, że ty masz dosyć słuchania. Sprzątasz od czasu do czasu a wszystko jest do góry zastanówmy się jak rozwiązać ten problem żebyśmy oboje byli No dobrze, ale i tak wiem, że skończy się na Nie, zależy mi na tym, żebyśmy znaleźli wyjście które zadowoli nas Dobrze, mam pomysł. Ty nie lubisz gotować a ja uwielbiam. Zresztą mógłbym nauczyć się przygotowywać jakąś nową potrawę. Ty natomiast chętnie sprzątasz. Jak by to było gdybym dwa razy w tygodniu robił kolację na gorąco a Ty w tym czasie mogłabyś posprzątać w moim pokoju? Matka: Myślisz, że się uda?Robert: Na pewno, a dla mnie byłaby to W porządku, podejmujemy tę próbę. Może w końcu twój pokuj będzie wyglądał tak jak trzeba i kolacje będą bardziej by powiedzieć, że konflikt został rozwiązany we wspaniały sposób. Matka i syn rozwiązując konflikt połączyli przyjemne z pożytecznym, (czysty pokój i dobra kolacja).Dlaczego ta metoda jest najskuteczniejsza?Rozwiązywanie konfliktów tą metodą powoduje wyższy stopień motywacji ze strony dziecka, ponieważ samo miało udział w rozwiązaniu konfliktu. Czuje się wtedy równie ważnie i doceniane przez rodziców. Inaczej jest jeżeli uchwała zostaje narzucana. Wprawdzie metoda ta nie gwarantuje, że dziecko na pewno będzie robiło to do czego się zadeklarowało ale jest większe prawdopodobieństwo, że w ogóle je uzyskuje poczucie, że wspólnie wybrane rozwiązania są ich postanowieniach według tej metody można zauważyć, że dzieci mają poczucie wywiązania się ze zobowiązania. Również dorosły (rodzic) ujawnia postawę zaufania do zdolności dziecka w dotrzymaniu zobowiązania. Jeżeli dzieci spostrzegają, że im się ufa, częściej zachowują się zgodnie z życzeniem taka rozwija u dzieci:- sprawność myślenia (rodzice sygnalizują: mamy konflikt, weźmy się do szukania rozwiązania tego problemu); metoda ta ćwiczy również inteligencję zarówno rodziców jak i dzieci;- mniej wrogości – więcej miłości (przez wspólne rozwiązywanie konfliktów rodzice i dzieci zbliżają się do siebie); po rozwiązaniu konfliktu u wszystkich osób można zauważyć specyficzny rodzaj radości: śmieją się, obejmują, ładnie się do siebie metodzie tej dociera się do istoty problemu. Metoda ta stwarza rodzicom i dzieciom sytuację, w której można najpierw określić, na czym polega problem. Ustalenie to daje większą szansę dojścia do rozwiązania bez porażek pozwala traktować dzieci jak dorosłych. Dzieci widzą, że ich potrzeby traktowane są jako ważne, że dorośli chcą oraz mogą liczyć na to, że dzieci w odpowiedzi będą uwzględniały także potrzeby to, że dzieci traktowane są jak ta również dobrze wpływa na dzieci ponieważ:- dzieci cenią sobie doświadczenie,- traktowane są jak osoby równe,- oraz uważają, że im to się że w pierwszej metodzie traktuje się dzieci jako istoty niezdolne do odpowiedzialności i bezmyślne. Z doświadczenia wiemy, że te cechy często można przypisać osobom rodzice widzą w metodzie bez porażek tylko kompromis a kompromis oznacza dla nich poddanie się i uzyskanie tylko części z tego co chcą ta oznacza negocjacje ale negocjacje nie pozbawione odwagi w rozwiązywaniu problemu tak długo, aż znajdzie się rozwiązanie które może zaspokoić i zadowolić potrzeby zarówno rodziców jak i można utożsamiać tej metody z kompromisem bo rozwiązanie przynosi obu stronom więcej niż każda ze stron często tą warto stosować zwłaszcza w dzisiejszych czasach, kiedy to na nic nie mamy czasu i często uważamy, że nawet takie drobne konflikty rozwiążą się same. Czy metoda bez porażek może być stosowana wobec małych dzieci?Naukowcy stwierdzają, że najlepiej jest jeżeli metoda ta jest stosowana wobec dzieci zdolnych do wyrażania swoich myśli, potrafiących argumentować. Dzieci małe np. dwu-letnie, są zbyt niedojrzałe by zrozumieć co jest dla nich lepsze. Wtedy raczej stosujemy pierwszą metodę: rodzic jako zwycięzca. Obecnie dużo można przeczytać na temat rozwiązywania konfliktów między rodzicami a małymi dziećmi. I co ciekawe?Ostatnie badania dowodzą, że trzecią metodę dobrze jeżeli zaczynamy stosować w życiu dziecka jak najwcześniej. Im wcześniej zaczniemy stosować ową metodę tym szybciej dziecko nauczy się jak wejść w kontakty z innymi w sposób rzeczywiście demokratyczny a także uznawać cudze potrzeby i poznawać je, gdy jego własne potrzeby będą zastosowanie metody bez porażek – jak zacząć stosować daną metodę?Można wyróżnić sześć kroków metody bez porażek:- Krok 1: rozpoznać konflikt i nazwać go;- Krok 2: znaleźć możliwe rozwiązanie;- Krok 3: krytycznie ocenić niektóre możliwe rozwiązania;- Krok 4: decydować się na najlepsze do przyjęcia rozwiązania;- Krok 5: wypracować sposoby realizacji tego rozwiązania;- Krok 6: późniejsze zbadanie oceniające, jak sprawdziło się w życiu to pamiętać o tym, aby wybrać odpowiedni moment na rozmowę. Aby dziecko nie było zaabsorbowane czymś innym, jeżeli chcemy aby dziecko uczestniczyło w rozwiązywaniu i precyzyjnie powiedzieć dziecku, że istnieje konflikt i trzeba go rozwiązać. Nie należy mówić zbyt ogólnikowo. Powiedz co cię niepokoi. Należy unikać zdań które upokarzają dziecko albo obwiniają np. „zachowujesz się w domu jak wyzyskiwacz!” Wyraźnie okazać, że twoim życzeniem jest aby wszyscy zastanowili się nad rozwiązaniem tego wydobądź najpierw od dzieci ich możliwe rozwiązania. Swoje propozycje dodaj później. Poszukujemy rozwiązań do chwili kiedy możemy uważać , że nic innego już nie wymyślimy. Dopiero teraz można zastanowić się które rozwiązanie byłoby najlepsze. Rozwiązania problemu można zapisać. Należy się przekonać czy wszyscy są gotowi do rozwiązania problemu. Później ustalamy kto co wykona i do kiedy, w jakich dniach itp. Często bywa tak, że dziecko lub rodzic nie radzi sobie z przydzielonym zadaniem które wykonuje, dlatego należy po pewnym czasie zapytać czy wszyscy radzą sobie i czy są zadowoleni w pokonywaniu umowy związanej z PAMIĘTAĆ, ŻE CZASAMI PROBLEM ZOSTAJE ROZWIAZANY DZIĘKI JEDNEJ PROPOZYCJI, KIEDY INDZIEJ NA ETAPIE OCENIANIA ZGŁOSZONYCH MOZLIWOŚCI. NIEMNIEJ JEDNAK NALEŻY ZACHOWAĆ W PAMIĘCI SZEŚĆ MOŻLIWYCH KROKÓW WEDŁUG KTÓRYCH BĘDZIEMY STARALI SIĘ ROZWIKLAĆ NASZE PROBLEMY Z DZIEĆMI I NIE ze pięknie napisała w swojej książce pt. „Psychologia domowa” Maria Braun- Gałkowska, którymi to chciałabym zakończyć swoje rozważania dotyczące konfliktów w rodzinie: „DWA SĄ W RODZINIE STOPNIE – GDY KTOŚ DOSTRZEGA SWĄ WINĘ, A DRUGI – GDY NIE UMIE NAWET ZROZUMIEĆ, JAK PRZEBACZENIE JEST DUŻO TRUDNIEJSZE I JESZCZE BARDZIEJ POTRZEBNE”. Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych: X Zarejestruj się lub zaloguj, aby mieć pełny dostępdo serwisu edukacyjnego. zmiany@ największy w Polsce katalog szkół- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> (w zakładce "Nauka"). Publikacje nauczycieli Logowanie i rejestracja Czy wiesz, że... Rodzaje szkół Kontakt Wiadomości Reklama Dodaj szkołę Nauka

konflikt ojca z dorosłym synem